367- سيماى سوره بقره‏

اين سوره كه دويست و هشتاد و شش آيه دارد، در مدينه نازل شده و بزرگترين سوره قرآن است.

علت نامگذارى آن به بقره، داستان بسيار زيباى گاو بنى‏ اسرائيل است كه در آيات 67 تا 73 بيان شده است.

محتواى سوره به علت طولانى بودن، دربردارنده مطالب گوناگون اعتقادى، فقهى، عبادى از قبيل توحيد و هستى‏ شناسى و معاد و حيات پس از مرگ، تشريع قوانين عبادى، اخلاقى و فردى و اجتماعى بسيارى است. همچنين مسائل مربوط به وحى و اعجاز كتاب آسمانى و خدمات اجتماعى از قبيل بخشش و انفاق و احسان و جنگ و جهاد با دشمنان و قانون قصاص را در خود جاى داده است.

در اين سوره آية الكرسى و آيه دين كه بزرگترين آيه قرآن است، ماجراى تغيير قبله، بهانه تراشى‏هاى بنى‏ اسرائيل، آفرينش حضرت آدم و نافرمانى شيطان‏ و فرازهايى از تاريخ تعدادى از پيامبران مانند حضرت آدم و ابراهيم و موسى عليهم السلام و داستان هاروت و ماروت و طالوت و جالوت بيان شده است.

از آنجايى كه دو سوره بقره و آل عمران احكام فقهى و اسماء و صفات نورانى الهى بسيارى را در خود جاى داده ‏اند، به آنها «زهراوان» يعنى دو سوره بسيار درخشان گفته ‏اند.

از رسول خدا صلى الله عليه و آله پرسيدند كدام سوره‏ هاى قرآن از همه برتر است، فرمودند:

سوره بقره و سؤال كردند كدام آيه برتر است؟ فرمودند: آية الكرسى.[1][2]

 [1] ( 1). تفاسير نورالثقلين و مجمع البيان.