376- مفهوم کاوی واژه سیاست

سیاست (Diplomacy, Policy)

     سياست در لغت از ريشه «سَوَسَ - ساس» است چنان­که در فرهنگ­نامه­ها به معانی ذیل آمده است: حکومت کردن، حکومت، داوری، تنبیه (معین، 1388، کلمه سیاست). امور مربوط به اداره کشور، برنامه کار یا شیوه عمل یک فرد یا نهاد یا کشور برای اداره امور، تدبیر و درایت و خردمندی بویژه در اداره امور، حسابگری­های زیرکانه و منفعت­جویانه (انوری، 1381، ذیل کلمه سیاست). ابن منظور در معنای آن به اصل، طبع، خلق و سجیّت اشاره نموده است.(ابن منظور، 1992ق، ماده سوس) و طریحی، آن را به معنای اقدام بر کاری بر اساس مصالح و رعایت منافع آورده است. (طریحی، بی­تا، ماده سوس)

خواجه نصيرالدين طوسى در تبيين مفهوم سياست مى‏نويسد: انسان به طور طبيعى بايد زندگى اجتماعى داشته باشد و لازمه زندگى اجتماعى تزاحم‏ و برخورد افراد و گروه­ها با يكديگر است كه در نتيجه، به فساد و فناى جامعه منجر خواهد شد. از اين­رو، بايد تدبيرى انديشيد تا هر گروهى در جايگاه شايسته خويش قرار گيرد، به حقّ خود قانع شود و دستش از تجاوز و تصرّف عدوانى در حقوق ديگران كوتاه گردد و در گردش چرخ اجتماع سهيم شود. چنين تدبيرى را سياست نامند.(طوسى، 1360: 210)